Grecki kanon piękna można uznać za ten, który pojawił się w historii i kulturze jako jeden z pierwszych. To sprawia, że bardzo często odwołujemy się właśnie do niego, mając na myśli piękno klasyczne.
Jednak trzeba wziąć pod uwagę, że wymogi piękna fizycznego w starożytnej Grecji oparte były na zasadach ścisłych proporcji, a co za tym idzie były bardzo restrykcyjne. Największą realizację harmonii i proporcji ludzkiego ciała można odnaleźć w rzeźbach z tamtych czasów, które ukazywały idealne kształty i rozmiary ludzkiego ciała.
W starożytnej Grecji za szczególnie urodziwe uważano kobiety, które posiadały małe głowy, ponieważ wierzono, że jest to symbol człowieczeństwa. Twarz musiała być owalna, o małych, delikatnych ustach i dużych oczach.
W tamtych czasach kobiety nie stosowały żadnych upiększających produktów do makijażu, ponieważ ten był tylko zarezerwowany dla kurtyzan. Za piękne uważano długie nogi, o długich łydkach i lekko zaokrąglonych biodrach.
Starożytne Greczynki dbały za to z przesadą o swoje włosy, których ułożenie musiało być zawsze perfekcyjne, aby nie zepsuć harmonii ich wyglądu.
